مهم‌ترین قانون شهرداری برای نصب آسانسور
قوانین شهرداری تنها شامل حال مراحل ساخت‌وساز نمی‌شود؛ بلکه برای اضافه یا حذف بخشی از ساختمان‌های قدیمی نیز اخذ مجوز از شهرداری الزامی است. یکی از این مجوزها، مربوط به قانون شهرداری برای نصب آسانسور می‌شود که علاوه بر زمان نصب، باید به‌صورت دوره‌ای نیز اخذ شود و در صورت نصب آسانسور برای ساختمان‌های قدیمی نیز باید به فکر گرفتن آن باشید. در این مقاله، هر آنچه باید در مورد این قانون بدانید را می‌خوانید.
قانون شهرداری برای نصب آسانسور چیست؟
مهم‌ترین مرجع نظارتی در زمینه نصب آسانسور، شهرداری است. بندهای لیست زیر، مهم‌ترین قانون شهرداری برای نصب آسانسور را شرح می‌دهند:
- نصب آسانسور در ساختمان‌های نوساز دارای سه‌طبقه و بیشتر الزامی است. ساختمان‌های قدیمی دارای این تعداد طبقه نیز می‌توانند در صورت داشتن شرایط لازم، اقدام به نصب آسانسور هیدرولیکی کنند.
- ساختمان باید میزان مقاومت لازم برای کار آسانسور و شرایط لازم برای نصب آن را داشته باشد.
- تمامی مجوزهای لازم باید پیش از شروع عملیات نصب آسانسور اخذ شوند.
- اگر در ساختمانی بدون مجوز شهرداری آسانسور نصب شود، پایان کار برای آن صادر نخواهد شد و سازنده مشمول پرداخت جریمه می‌شود.
- تمامی آسانسورها باید به‌صورت سالانه توسط شرکت‌های معتبر و تأییدشده بازرسی شوند.
- تمامی آسانسورهای کششی باید استانداردهای اولیه و ادواری را کسب کنند و آسانسورهای هیدرولیکی نیز ملزم به دریافت استانداردهای ادواری هستند.
با مراجع قانون‌گذار در زمینه نصب و راه‌اندازی آسانسور آشنا شوید
سازمان استاندارد ملی ایران (ISIRI) مهم‌ترین مرجع قانون‌گذار برای تضمین کیفیت کالاها و محصولات مختلف است که برای نصب آسانسور و قطعات آن، دستورالعمل مخصوص خود را دارد. به عنوان مثال، استاندارد شماره 1-6303 این مرجع مربوط به آسانسورهای کششی بوده و هدف از تدوین آن محافظت از افراد و اشیا در برابر خطرات ناشی از آسانسور عنوان شده است. استاندارد شماره 2-6303 نیز به نحوه نصب و الزامات کیفی قطعات آسانسور هیدرولیک اختصاص دارد.
سازمان‌های دیگری مثل شهرداری، آتش‌نشانی و وزارت مسکن نیز دستورالعمل‌های خاص خود را برای نصب و بهره‌برداری از آسانسور دارند و در میان آن‌ها، نقش شهرداری و آتش‌نشانی بیشتر نظارتی است.
اخذ استاندارد بر اساس قانون شهرداری برای نصب آسانسور چند مرحله دارد؟
پس از اخذ مجوز لازم در مورد استاندارد بودن ابعاد و شرایط چاه و اطمینان از وجود استحکام لازم در ساختمان برای نصب آسانسور، عملیات نصب آسانسور باید در مراحل زیر و توسط یک شرکت معتبر که گواهی طراحی و مونتاژ آسانسور از وزارت صمت را دارد، انجام شود:
- مرحله مکانیکال اولیه: در این مرحله ریل‌ها و درب‌های طبقات نصب می‌شوند.
- مرحله مکانیکال ثانویه: در این مرحله موتور، سیم بکسل و ترمزهای ایمنی نصب شده و کابین مونتاژ می‌شود.
- مرحله الکتریکال: در این مرحله سیم‌کشی‌های لازم درون چاه انجام شده و سپس تابلو فرمان و تراول کابل نصب می‌شوند. پس از اتمام این مراحل، اگر آسانسور کششی باشد، کابین آن را با وزنه‌های تعادل در طبقات میانی به‌اصطلاح لول می‌کنند.
پس از آن، شرکت نصاب آسانسور باید در سایت lift.inso.gov.ir اقدام به ثبت درخواست بازرسی آسانسور کند. باید برای ثبت این درخواست، شرکت مربوطه باید کپی صفحه اول پروانه ساختمان، کپی کارت ملی و صفحه اول شناسنامه متقاضی پروانه نصب آسانسور را ارائه دهد. پس از آن، بر اساس قانون شهرداری برای نصب آسانسور، مراحل زیر طی می‌شود:
- مشخص شدن شرکت بازرسی آسانسور
- پرداخت هزینه بازرسی توسط کارفرما و ارائه رسید آن به شرکت بازرسی
- ارسال نقشه‌ها، فرم تأییدیه مهندس ناظر و سایر مدارک مربوطه به شرکت بازرسی
- اعلام تاریخ نوبت بازرسی
- انجام بازرسی توسط بازرس با حضور نماینده شرکت نصاب
- رفع ایرادات احتمالی
- اخذ تأییدیه نهایی از بازرس
- عقد قرارداد سرویس ادواری بین کارفرما و شرکت نصاب و ارسال کپی آن به همراه بیمه‌نامه آسانسور به شرکت بازرسی
- اخذ گواهی تائید اولیه آسانسور
مدت‌زمان مورد نیاز برای اخذ گواهی استاندارد اولیه آسانسور بین 20 تا 30 روز و برای گواهی بازرسی ادواری نیز بین 10 تا 30 روز است.
قانون شهرداری برای نصب آسانسور در ساختمان‌های قدیمی چیست؟
درست است که قیمت آسانسور هر سال بالا می‌رود، اما در ساختمان‌های چندطبقه که ساکنان آن‌ها مسن هستند یا معلولیت دارند، چاره‌ای جز نصب آسانسور خانگی وجود ندارد. بر اساس قانون شهرداری برای نصب آسانسور، در ساختمان‌های قدیمی می‌توان از آسانسورهای هیدرولیک استفاده کرد، چراکه علاوه بر ایمنی بالا و نیاز به فضای کم، این آسانسورها می‌توانند با برق تک فاز هم کار کنند و دیگر نیازی به دوندگی برای اخذ انشعاب برق سه فاز نیست.
بر اساس قانون شهرداری برای نصب آسانسور، حداقل فضای مورد نیاز برای نصب آسانسور در خانه‌های قدیمی 100 در 160 یا 145 در 145 سانتی‌متر است و آسانسور را می‌توان در فضای بین راه‌پله‌ها، پاسیو، نورگیر یا حیاط ساختمان نصب کرد. در غیر این صورت، باید بخشی از ساختمان تخریب و فضای مورد نیاز برای نصب آسانسور ایجاد شود. همچنین برای نصب آسانسور در ساختمان‌های قدیمی، باید رضایت تمامی ساکنین وجود داشته باشد و سهم طبقات دوم به بالا از هزینه‌های نصب آسانسور، دو برابر بیشتر از طبقات پایین‌تر است.
مراحل نصب آسانسور در ساختمان‌های قدیمی
پس از توافق میان ساکنین، باید مراحل زیر برای نصب آسانسور در ساختمان‌های قدیمی طی شود:
- اخذ مجوزهای لازم از شهرداری و به‌روزرسانی پایان کار. در این مرحله، شهرداری هزینه کاهش مساحت ساختمان برای نصب آسانسور را دریافت می‌کند. البته در صورتی که از فضای داخلی خود ساختمان برای نصب آسانسور استفاده شود، نیازی به اخذ مجوز از شهرداری نیست و پس از پایان نصب و دریافت استاندارد اولیه، می‌توان جریمه مربوطه را به شهرداری پرداخت و پایان کار و سند را به‌روز کرد.
- در صورت استفاده از آسانسورهای کششی، باید مراحل لازم برای دریافت انشعاب برق سه فاز طی شود.
- تهیه نقشه‌های جدید ساختمان با تأییدیه نظام‌مهندسی
- جابجا کردن تأسیسات و آهن‌کشی چاه آسانسور
- اخذ قرارداد با شرکت‌های مجاز نصب آسانسور
ساخت و نصب آسانسور بدون توجه به قانون شهرداری برای نصب آسانسور و اخذ مجوزهای لازم، جریمه‌های سنگینی را در پی دارد و علاوه بر تأخیر در مراحل اخذ پروانه و پایان کار ساختمان، در فروش آن نیز مشکل ایجاد می‌کند. برای ساخت یک آسانسور باکیفیت و استاندارد، می‌توانید کلیه قطعات مورد نیاز برای ساخت آن را به‌صورت یکجا از سایت طاها بازار بخرید. قیمت قطعات آسانسور در این سایت منصفانه است و خرید از آن باعث می‌شود که در هزینه‌های حمل‌ونقل بار صرفه‌جویی کنید.
